Azienda Agricola Brigalda

Zondagmiddag 20 januari….
Een zonnige en ijskoude zondagmiddag. Bij uitstek een dag om op de fiets te stappen om vervolgens in een verwarmende omgeving volle rode wijnen te proeven.
Niet zomaar wijnen maar de wijnen van Antonio Cesari van Azienda Agricola Brigalda uit Veneto, Italië. ‘Meet the winemaker’ luidt het thema: een masterclass en proeverij door de eigenaar en wijnmaker zelf. Oftewel: informatie uit de eerste hand en verhalen met passie en liefde voor de wijn en de streek. Slechts 28 jaar maar met z’n 32-en hangen we aan zijn lippen.
Met stift en papier tekent hij voor ons het Valpolicella gebied uit. Dit gebied bestaat uit een Classico deel en een niet Classico deel. Antonio helpt ons meteen uit de droom: Classico zegt niks over kwaliteit, alleen iets over het originele herkomstgebied.
Brigalda is gevestigd in het Classico gebied en heeft 40% Classico en 60% niet Classico wijngaarden. De beste wijnen vind je op de hellingen, en de lagere kwaliteit in de dalen.
Brigalda maakt 1 witte, 7 rode en 1 dessertwijn.

De witte Soave van Garganega druiven is bedoeld als ‘superfresh and supercrispy’ zegt Antonio. Heel puur, licht en verfrissend. Sommige aanwezigen vinden hem wat zuur. Antonio lacht en zegt: Italianen drinken nooit wijn zonder erbij te eten. Het is een aperitief wijn bedoeld om met kleine hapjes als ham, olijven, bruchetta, een stukje kaas te consumeren. Zuren heb je nodig in een wijn om  hem verteerbaar te houden. En dat is zo: zodra je wat eet nemen de zuren van een wijn af, zonder zuren zou de wijn saai worden.
Na het ene glas wit, gaan we naar de échte wijnen van de streek, de rode Valpolicella’s.
De wijn waar de Italianen trots op zijn, vernoemd naar het gebied en die je elke dag kan drinken bij eenvoudige maaltijden. Valpolicella wijnen worden gemaakt van de druivenrassen Rondinella, Corvino, Corvinone, eventueel Molinara en Oseleta. Een mond vol inheemse druivenrassen. We proeven een frisse fruitige Valploicella die licht gekoeld ook heel goed bij visgerechten kan en een krachtigere houtgelagerde Valpolicella die de meeste aanwezigen in dit koude seizoen meer waarderen.
Dan Ripasso. De perfecte begeleider bij wild. Op het originele etiket staat een wilde vogel afgebeeld, Antonio’s vader is namelijk naast gepassioneerd wijnmaker ook gepassioneerd jager. De wijn is kruidig, vol en zwoel door het proces wat het heeft doorgemaakt. Een ripasso krijgt namelijk een kleine tweede vergisting door de schillen van ingedroogde druiven aan de wijn toe te voegen. Een wellicht wat ingewikkeld verhaal die ik je graag uitgebreid toelicht tijdens een wijncursus 😊. Feit blijft dat het een zeer gewilde wijn is voor in dit seizoen.

Dan zijn we toe aan de ‘baby’s’ zoals Antonio ze noemt. De vier Amarone wijnen die nog jaren en jaren ouder zouden kunnen worden. Antonio proefde laatst een 1970 die nog in perfecte staat was.
Amarone wijnen zijn gemaakt van ingedroogde druiven. De druiven worden 3/4 maanden gedroogd en dan pas geperst. Resultaat is 60% schilletjes en 40% sap. Terwijl bij niet ingedroogde wijn er 30% schil en 70% sap overblijft. Je snapt nu de rijkdom en de prijs van een Amarone wijn.

De vier Amarones tonen allemaal een eigen gezicht: de ene net wat sappiger vanwege de hoeveelheid Corvinone druiven, de andere het meest droog (slechts 1 gram restsuiker per liter), de Case Vecie komt van een bijzondere wijngaard in een national park waar de wijnranken omringd zijn door wilde beesten, kruiden, bloemen en de wijn chocolademint achtige tonen afgeeft. De Classico is het sterkst. Daar moet je een traditioneel stuk paardenvlees bij eten volgens Antonio.

Voordat Antonio naar Schiphol vlucht krijgen we nog een laatste slokje zoet. Gemaakt van dezelfde inheemse druivenassemblage maar met de zoetheid van ingedroogd fruit, vijgen, dadel, honing. Niet té zoet en niet té alcoholisch en dat maakt hem zo prettig.
De mooiste afsluiting volgt met de laatste opmerking van Antonio:
Het is leuk als jullie de wijnen bestellen en er thuis van kunnen genieten maar het grootste cadeau wat je mij kan geven is een bezoek brengen aan Veneto. Pas dan realiseer je echt wat de streek, de wijnen, de passie en het werk inhoudt. Antonio legt een stapeltje visitekaartjes bescheiden op het randje van de tafel. ‘Please send me a message if you want to come and I will show you the real Valpolicella’!